سفارش تبلیغ
صبا ویژن
من پیشواى مؤمنانم و مال پیشواى تبهکاران [ و معنى آن این است که مؤمنان پیرو منند ، و تبهکاران پیرو مال چنانکه زنبوران عسل مهتر خود را به دنبال ] . [نهج البلاغه]
پاییز 1385 - انجمن علمی معماری آموزشکده سما بیرجند
  • پست الکترونیک
  • شناسنامه
  •  RSS 
  • پارسی بلاگ
  • پارسی یار
  •  

     

    با حذف حریم حافظیه، آرامگاه حافظ به باغ های شیراز متصل می شود و هتل های جدید اطراف آن را احاطه می کند.
    ساخت این هتل ها بخشی از طرح «محور عرفان» است. بر اساس این طرح حریم های اطراف حافظیه حذف شده و با اتصال آن به باغ ها و نقاط تاریخی شیراز و ایجاد تسهیلات اقامتی، این منطقه به قطب گردشگری شیراز تبدیل خواهد شد.



    به گفته «علیرضا قائدیان»، رییس میراث فرهنگی و گردشگری استان فارس این طرح با دستور مستقیم رییس جمهوری و تاکید مدیران عالی استان آغاز شده است و سازمان میراث فرهنگی و گردشگری فارس، شهرداری شیراز و اداره مسکن و شهرسازی استان در اجرای آن مشارکت دارند.
    قائدیان با اشاره به این که اعتبار این طرح در سطح ملی و استانی تامین شده است، گفت: «با خرید و تملک محور شهری که در اطراف حریم حافظیه واقع است، ساختمان های آن تخریب شده و حافظیه به اماکن تاریخی و طبیعی اطراف آن متصل خواهد شد.»
    وی اضافه کرد: «طرح محور عرفان به گونه ای طراحی شده است که حافظیه به باغ جهان نما، چهار باغ شیراز، باغ هفت تنان ، دروازه قرآن و باغ موزه تاریخ ادبیات وصل می شود، در حد فاصل حافظیه و این اماکن نیز فضای سبز،بازارچه های صنایع دستی و محصولات فرهنگی و مراکزی که به گردشگران خدمات رفاهی و فرهنگی ارایه دهند، ایجاد خواهد شد.»
    رییس میراث فرهنگی و گردشگری استان فارس، ساخت هتل در مرزهای حریم محور عرفان را از دیگر برنامه های این طرح عنوان کرد و گفت:‌ «با مشارکت بخش خصوصی در پیرامون این مجموعه فرهنگی که جذابیت ویژه ای برای گردشگران خواهد داشت، سه هتل نیز در حال ساخت است، که هر سه آنها طی سال های 84 و 85 به بهره برداری می رسد.»
    به گفته قائدیان هتل پنج ستاره بزرگ شیراز در شمال حریم محور عرفان واقع است، و بیش از 50 درصد ساخت آن انجام شده است. هتل چهار ستاره پرسپولیس در جنوب حریم حافظیه و مجموعه چهارباغ در نظر گرفته شده و 70 درصد کار آن پیشرفته است و هتل سه ستاره پارک سعدی نیز که در غرب این حریم است، در مرحله تجهیز است.
    قائدیان تاکید کرد: «این طرح به نوعی احیای مجموعه حافظیه است و مطمئنا در داخل حریم حافظیه هیچ ساخت و سازی انجام نخواهد شد.»
    «سیامک بصیری»، مسئول فنی حافظیه نیز با بیان این که کلیت طرح ایرادی ندارد و در راستای گسترش فضای حافظیه است، گفت:‌ «اما به طور معمول طرحی که تصویب می شود با آنچه که به اجرا در می آید متفاوت است و در حالی که در طرح مکتوب همه موارد مربوط به حفظ ارزش های تاریخی بنا در نظر گرفته شده است، در اجرای طرح شاهد ساخت و سازهای غیرمجاز و بی توجهی به حفظ ارزش های اصل بناهای تاریخی هستیم.»
    بصیری ساخت زیرگذر زندیه و ساخت و ساز در چشم انداز باغ جهان نما و تبدیل آن به پارک را از جمله این موارد عنوان کرد و گفت: «مشکل طرح حریم عرفان این است که چند دستگاه مختلف متولی اجرای آن هستند وامکان ایجاد ناهماهنگی وجود دارد، در حالی که اگر همه دستگاه های ذی ربط در قالب یک شورای مرکزی و به صورت هماهنگ با یکدیگر فعالیت کنند، اطمینان بیشتری از اجرای دقیق طرح تصویب شده وجود دارد.»
    بصیری در رابطه با حذف دیوارهای حافظیه گفت: «در طرح مصوب حریم محور عرفان بر حفظ دیوارهای ضلع جنوبی تاکید شده است و تنها در بخش ورودی به خاطر این که جوابگوی بازدید کنندگان پرشمار حافظیه نیست، تغییراتی همچون اضافه کردن ورودی ها را اعمال می کنیم.»
    وی همچنین از برداشتن حریم های شرقی و شمال غربی حافظیه و اتصال آن به سایر اماکن گردشگری شیراز خبر داد.
    در گفت و گو با سازمان های غیردولتی شیراز که در زمینه میراث فرهنگی فعالیت می کنند، مدیران این سازمان ها یا به طور کلی از ماجرا بی اطلاع بودند و یا این که تنها از طریق رسانه ها در جریان اجرای چنین طرحی قرار داشتند و از جزییات آن مطلع نبودند. بدین جهت تلاش برای بررسی دیدگاه های کارشناسی مردمی در این زمینه بی ثمر ماند.
    در شهر شیراز چهار سازمان غیردولتی در زمینه میراث فرهنگی فعال هستند که هیچ کدام از آنها در جلسات کارشناسی این طرح حضور نداشته اند و حتی اطلاع دقیق از جزییات طرح و نحوه اجرای آن نداشتند.
    «هاشم فریدونی»، دبیر انجمن دوستداران حافظ در این زمینه می گوید: «با توجه به این که حافظیه بیشترین بازدید کننده را در میان آرامگاه های ایران دارد، اگر با مطالعه دقیق و حفظ بافت های سنتی توسعه پیدا کند، مطمئنا اقدام مثبتی خواهد بود، اما از آن جا که انجمن ما به هیچ وجه در جریان این طرح قرار ندارد، نمی توانیم نظر کارشناسی در این رابطه بدهیم.»
    فریدونی اضافه کرد: «اصولا مردم و سازمان های غیر دولتی که نهادی برای مشارکت مردم هستند در این گونه برنامه ها جایگاهی ندارند و نظر کارشناسی آنها هیچ گاه خواسته نمی شود.»

    آموزشکده سما بیرجند ::: دوشنبه 85/9/20::: ساعت 5:39 عصر
    نظرات دیگران: نظر

     

     

    مسجد و مدرسه سپهسالار بر اساس نقشه های دارالاخلافه در شرقی ترین نقطه تهران قدیم واقع اند. جایی محصور میان درختان چهار باغ بزرگ . نگارستان ، بهارستان ، نظامیه و باغ سردار که حالا جز اسمی و خاطره ای ردی از آنها نمانده است ...




    بهارستان تنها نمانده ، تاریخ اینجا هنوز نفس می کشد.کوچه را که بکاوی خشت خشت خانه ها بوی تاریخ می دهند ، بوی زندگی نسل هایی که آمدند و بی درنگ جا بر ردپای هم نهاده اند و حالا از آنها همین خانه های آجری مانده و میدانی که خود تاریخ است .رد تاریخ را که از مجسمه مدرس ایستاده در میانه میدان دنبال کنی ، ساختمان های مسجد و مدرسه سپهسالار چشم نواز است و تابلوهای قرمز مدام به تو هشدار می دهند که ورود ممنوع است.همجواری با مجلس بهانه مناسبی است که ورود همه حتی گردشگران به مهمترین بنای تاریخی دوران قاجار در تهران ممنوع باشد، مگر با اجازه کتبی.
    مسجد و مدرسه سپهسالار بر اساس نقشه های دارالاخلافه در شرقی ترین نقطه تهران قدیم واقع اند. جایی محصور میان درختان چهار باغ بزرگ . نگارستان ، بهارستان ، نظامیه و باغ سردار که حالا جز اسمی و خاطره ای ردی از آنها نمانده است .
    سیم خاردارها و سربازان ایستاده بر ورودی های مدرسه و مسجد سپهسالار اگر بگذارند ، مقرنس کاری های کم نظیر ورودی های بنا چشم را خیره می کند. نگاه که می کنی. نقشه ها را که می کاوی بنا شش ورودی اصلی دارد که معماری کم نظیری آمیخته به هنر ایرانی بر پیکر آنها نشسته است .
    «فریدون برومندی»، کارشناس بناهای تاریخی می گوید :«این بنا دارای سه ورودی در بخش شمالی بوده که به علت احداث کتابخانه مجلس توسط مهندس سیحون در سال 1342 خورشیدی مسدود و ارتباط این قسمت از بنا با باغ بهارستان قطع شده است. در جبهه‌های غربی (ورودی اصلی)، شرقی و جنوبی نیز در حال حاضر سه ورودی وجود دارد. ورودی اصلی با عقب‌نشینی نسبت به پیاده‌رو از الگوی
    جلوخان تبعیت کرده و ورودی شرقی نیز چنین الگویی را به صورت ساده‌تری دارا ست.» ورودی جنوبی که هنگام ساخت بنا در کوچه‌ای شش متری قرار داشته سردری ساده دارد که به حیاط دارالشفا گشوده می‌شود.خوب که نگاه کنی دیگر از دار الشفا خبری نیست و اکنون این فضا به محلی برای پاسخگویی به سوالات شرعی مراجعه کنندگان به مسجد تبدیل شده است .




    عمیق تر که نگاه کنی در پس ورودی‌های غربی و شرقی هشتی تقسیم بندی معماری دیدنی وجود داردکه اولی به گفته «برومندی» با پوشش کاربندی و عرقچین و دومی با کاسه‌سازی پوشش داده شده‌اند.
    «برومندی» می گوید :«طاق هفت کاسه در هشتی شرقی از شاهکارهای دوران شاگردی استاد جعفریان معمارباشی کاشانی است که در سه کاسه وسط مینیاتوری از هفت کاسه را ساخته است. زمانی که این طاق را ساخته هنوز استاد نبوده و به دلیل شاگرد بودن اجازه نداده اند به داخل بنا راه پیدا کند و کارش را در همان ورودی تمام کرده و رفته است .»
    سپهسالار را باید از بناهای مهم و شاخص تاریخ معماری ایران به شمار آورد که نمونه کاملی از معماری متداول آن دوره را به نمایش می گذارد.
    معماری این بنا که شاید بتوان به جرات آن را آخرین شاهکار ایرانی دانست، همانند بسیاری دیگر از مساجد ایرانی دارای الگوی چهار ایوانی است.
    «برومندی » در این باره می گوید :«این بنا بی‌تردید یکی از بناهای شاخص و مهم تهران و به لحاظ تزیینات کم‌نظیر و تناسبات موزون در آن اثری ارزشمند در معماری ایرانی به شمار می‌رود. ساختمان آن با الهام از بهترین نمونه‌های پیشین خود همچون مسجد سید و مسجد حکیم اصفهان و مسجد سلطانی سمنان و دانشگاه الازهر مصر طراحی شده و از هر نظر تابع الگوهای معماری سنتی ایرانی است.» تاریخ گواهی می دهد که طراح و ناظر بنا میرزا مهدی‌خان شقاقی، ممتحن‌الدوله (1263 _ 1327 ه.ق) و سازنده آن ابوالحسن‌خان معمارباشی است.
    میرزا مهدی‌خان شقاقی فرزند رضاقلی‌خان از حقانین ایل قشقایی است. وی پس از دو سال تحصیل طب در دارالفنون در سن 14 سالگی به همراه گروه 42 نفری از دانش‌آموزان ایرانی به فرانسه فرستاده شد. او در آنجا به علت اندام درشت خود به «حسین کُرد» معروف شد اما پس از طی دو سال تحصیلات مقدماتی و گرفتن دیپلم در مدرسه دیپ به پاریس بازگشت و وارد مدرسه مهندسی راه و پل‌سازی شد و در سال 1243 ش (1864 م)دیپلم مهندسی خود را دریافت کرد.
    وی در سفر سوم ناصرالدین شاه به اروپا (1306 ه.ق) یکی از همراهان او بود و به همین جهت به لقب ممتحن‌الدوله نائل شد.
    از جمله آثار مهندسی ممتحن‌الدوله می‌توان به طرح منزل و مسجد و مدرسه سپهسالار، نقشه قصر فیروزه و چند بنای دیگر اشاره کرد. وی مدتی نیز در زمان وزارت قوام‌الدوله به عنوان مستشار وزارت امور خارجه به خدمت پرداخت. از او آثار و نوشته‌های عدیده‌ای بر جای مانده که خاطرات وی از مهم‌ترین آنها است.
    ممتحن‌الدوله شقاقی در خاطرات خود می‌نویسد: «... طراحی و ساختن آن بنا به من رجوع گشت. من استاد حسن معمار قمی را جهت همکاری از قم به طهران آوردم، و مرحوم میرزاحسن خان منشی اسرار هم همراهی می‌نمود و شهریه و انعام دادند و ساختن این بناها از مسجد ناصری (سپهسالار) و عمارت بهارستان به من و او واگذار شد. من به عنوان مهندس طراح فقط در ساختن آن بنا نظارت می‌کردم. مرحوم آقاوجیه سپهسالار ثانی که طرف توجه میرزاحسن خان بود متاسفانه این خدمت معماری را از آن استاد قمی ذوفن را از خدمت خارج نمود، و من ماندم با یک مشت معماران مورد اعتماد که _ الحمدالله _ ساختمان‌ها را به اتمام رساندیم.»
    در زمان حیات ممتحن‌‌الدوله فرزندان سوم و یازدهم وی در ایران به نام‌های کیومرث (مهدی)، ماژور حصن‌‌السلطنه (1258 – 1290 ش) و حسنعلی خان شقاقی (1280 – 1322 ش) و فرزند هفتم وی محمدعلی خان شقاقی (1273 – 1249 ش) هنگام نبرد با ارتش آلمان در بحبوحه جنگ جهانی اول به وسیله گاز سمی نیروهای آلمانی مسموم شد و بدین ترتیب کشته شدند و از دست رفتن آنها سبب افسردگی روحی شدید در وی شد.
    با وجود اینکه طراحی مسجد و مدرسه سپهسالار به مهندس میرزا مهدی خان شقاقی منتسب است اما به گفته صاحب نظران تاثیر بسزای استاد حسن قمی در شکل‌گیری این بنا انکارناپذیر است.
    حیاط مربع مدرسه سپهسالار با چهار ایوان، ایده‌آل مسجدسازی ایرانی است. انبار این حیاط 62 در 63 متری می‌باشد که از چهار جهت دو طبقه ساخته شده است و 60 حجره در دو طبقه برای سکونت طلاب علوم دینی وجد دارد.
    شبستان تابستانی که از ترکیب ایوان جنوبی، نبدخانه و سه گنبد جنبی و دو گوشواره تشکیل شده است، بزرگترین و دیدنی ترین فضای مسجد است. در واقع این قسمت از بنا موجب تمایز آن با دیگر مساجد شده و آن را در ردیف آخرین شاهکار معماری دوره سنتی قرار داده است. روی گوشواره‌ها دو گنبد به دهانه 10 متر و ارتفاع 15 متر قرار گرفته است که در مجموع مساحتی نزدیک به 1300 مترمربع را اشغال نموده است. چنانچه «برومندی » می گوید :«معمار در این تجربه در واقع به جای استفاده از فیلپوش با استفاده از سیستم طاق و تویزه، گنبد را روی چهار نقطه قرار داده است این تحول معماری مستلزم راه‌حلی سازه‌ای بوده که در نوع خود بی‌سابقه است و از این نظر سبک‌ترین و ظریف‌ترین گنبدخانه را خلق کرده است. »
    جدا از شبستان تابستانی شبستان زمستانی این مسجد با ستون‌های ظریف سنگی و طاق‌های آجری متنوع در پشت ایوان شرقی کاملا تابع الگوهای مسجدسازی ایرانی ساخته شده است . این فضا با 44 ستون سنگی ، به چهل ستون معروف است. این قسمت از بنا به شهادت اسناد تاریخی اواخر دهه چهل توسط استاد لرزاده تغییرات مهمی یافته است .در این دوره تمام تزئینات این ستون ها که خاص و موسوم دوره قاجار بود زیر لایه ای از سنگ های مرمر مدفون شد.
    حیاط مربع شکل را که دور بزنی ، حجره‌های طلبه‌ها الگوی دیگری است که در کنار ایوان‌ها و مهتابی‌ها، مسجد و مدرسه را کامل می‌کند و موجب وسعت فضای حیاط شده است. اغلب حجره‌ها دارای یک ایوان کوچک در قسمت ورودی، یک فضای سه قسمتی اصلی و یک پستو است. پستو به عنوان اتاقی متغیر در قناسی زمین قرار گرفته و در سلسله مراتب فضایی، خصوصی‌ترین بخش حجره را تشکیل می‌دهد. مجموعه فضاهایی که اشاره شد به همراه هشت مناره رفیع که بلندترین آنها 37 متر و کوتاه‌ترین آن 25 متر ارتفاع دارند، فضای اصلی مسجد را شکل می‌دهد.
    چهار مناره جنوبی با پایه‌هایی که تا حدود سه متر آن سنگ است به طرز ظریف و دل‌پسندی حجاری در مفاصل و جرز سنگ‌ها برای استحکام بنا سرب‌ریزی شده است و تمامی مناره‌ها با کاشی لعابدار مصور و منقوشند.
    حیاط کوچکی در جنوب شرقی بنا قرار دارد که زمانی حیاط دارالشفا بوده و امروز بنام حیاط پاسخگویی به «سئوالات شرعی و دریافت وجوهات» مشهور است و زمانی در وسط آن حوضچه وجود داشته است. در شمال این مجموعه حیاط دیگری قرار دارد که محل سکونت نایب‌التولیه مسجد می‌باشد. این بخش دارای شاه‌نشینی در قسمت شرقی و تعدادی اتاق در قسمت غربی است و در شمال حیاط تعدادی اتاق کوچک برای سرویس بهداشتی و آبدارخانه وجود دارد. این قسمت‌ها از الگوی یک بنای مسکونی حیاط مرکزی تبعیت کرده است.
    در کنج شمال غربی بنا تالار ستون‌داری به نام چهل شیر وجود دارد که در مرکز آن در میان هشت ستون حوض سنگی قرار دارد که آب انبار و محل وضوخانه مدرسه و مسجد بوده و از قنات اختصاصی مسجد به نام مهران مجرایی داشته است. برومندی میگوید :« حالا دیگر قنات خشک شده ، خشک خشک. »
    سرت را که بالا بگیری ، بالای ایوان شمالی، ساعت بزرگ مسجد و مدرسه قرار دارد.سالهاست به خواب رفته .کی « کسی نمیداند » این را « برومندی»می گوید اما تومی توانی چهره دو برادر ساعت ساز را ببینی که کنار ناقوس ها بالا می روند ، پایین می آیند و می گویند :«ساعت کار می کند.زنده است.ببینید الان 10 دقیقه جلو رفته اما درست می شود چند روز دیگر صدای ناقوس هایش را همه می شوند.»
    آنها برادران ساعتچی اند .آمده اند که زندگی را به ساعت قدیمی سپهسالار بازگرداند.می گویند :« ساعت کاملی در زمان خود بوده .در حد و اندازه های ساعت بیگ بن برلین است .باور نمی کردیم که راه بیفتد.»
    صدای «برومندی » از جای دیگر بلند می شود که :« این ساعت با سه ناقوس در سال 1880 میلادی ساخته شده و در زمان سلطنت ناصرالدین شاه از پاریس به تهران حمل و دراین قسمت از بنا نصب شده است. »
    نگاه که می کنی ،ساعت مدرسه دو صفحه دارد یکی رو به صحن مدرسه و دیگری رو به جانب عمارت میرزا حسین‌خان سپهسالار (مجلس شورای ملی سابق). دنباله ایوان شمالی که سالها پیش از این گلخانه زمستانی مدرسه بوده از سال 1310 ش به تالار سخنرانی، تدریس، وعظ و تبلیغ تبدیل شده است. حالا این تالار محل دارالقرآن و بسیج ‌مجموعه است.
    ساختمان کتابخانه در ضلع شمال شرقی مدرسه قرار دارد که در سال 1313 ش به صورت هماهنگ با مدرسه در دو طبقه و یک زیرزمین طراحی و ساخته شده است. قسمت غربی آن در سال 1315 ش به فرهنگستان علوم ایران اختصاص یافت که اکنون جزو ساختمان کتابخانه و بخشی از آن نیز جزو ساختمان اداری مدرسه محسوب می‌شود.
    «برومندی » آجرهای رنگ به رنگ را نشان می دهد و می گوید :«همان موقع برای وسعت بخشیدن به حیاط کتابخانه از فضای اتاق‌های جنوبی حیاط مربوطه کاسته شد و نمای این قسمت در هماهنگی با نمای کتابخانه دستخوش تغییرات شد. »
    بخش فرسوده جنوب شرقی مسجد پشت به شبستان زمستانی که زمانی گرمابه و سرویس‌های بهداشتی مدرسه را در خود جای داده بود،‌ در اوایل دهه 1370 ش تخریب و به جای آن بنایی ناهمگون با مجموعه برای کلاس‌های درس و اداری مدرسه و ناهارخوری و سرویس‌های بهداشتی ساخته شد. عمیق تر که نگاه می کنی انگار این قسمت خود را به بنا تحمیل کرده ،انگار از جنس دیگری است.
    سال 57 که انقلاب شد، مسجد و مدرسه سپهسالار به مدرسه عالی شهید مطهری تغییر نام داد.این روزها مسجد و مدرسه عالی شهید مطهری میزبان بسیاری از مراسم مهم مذهبی، کشوری و لشکری است و به این اعتبار می‌توان آن را بنای یادمانی دانست که در تحولات سیاسی یکصد ساله اخیر مطرح بوده است. بنایی همسایه با ساختمان قدیمی مجلس یا همان دارالشورا که بر سردرش حک شده «عدل مظفر» .جایی ایستاده بر نقطه عطف تاریخ این سرزمین: میدان بهارستان . میدانی که هنوز تاریخ را نفس می کشد با سپهسالار ،مدرس و خانه هایی که خشت هایشان بوی تاریخ و کهنگی می دهند بوی مجلس ، مشروطه آزادی خواهی ...

    http://www.memaran.i



    آموزشکده سما بیرجند ::: دوشنبه 85/9/20::: ساعت 5:30 عصر
    نظرات دیگران: نظر


    Inauguration
    Zaha Hadid Architects
    Ordrupgaard Museum Extension
    Copenhagen, Denmark

    image
    Photo: arcspace

    “The growth of Ordrupgaard presented an opportunity to explore new formal relationships between the components of the museum and the garden that frames it, in so far that the ensemble constitutes a kind of topography in itself.”
    Zaha Hadid

    image
    Photo: arcspace

    When Ordrupgaard reopens its doors, after being closed for almost two years, the museum will have doubled both its exhibition space and public space.

    image
    Photo: arcspace

    image
    Photo: arcspace

    Ordrupgaard was built in 1918 as a country estate and showcase for insurance magnate Wilhelm Hansen’s remarkable collection of French Impressionist and Danish paintings. It has been a public museum since 1953.

    image
    Photo: arcspace

    The design is based on Zaha Hadid’s personal interpretation of the surrounding landscape and the relationship to the original building; both in size and in the proportions of the new galleries.

    Opacity is achieved by an in-situ black lava concrete skin that acts as a counterpoint for the various glazed elements that reflect the landscape and allow glimpses of the interior. Earthworks and embankments bring the building into the ground at key points around the plan.

    image
    Photo: arcspace

    image
    Photo: arcspace

    image
    Photo: arcspace

    image
    Photo: arcspace

    image
    Photo: arcspace

    The new entrance is accessed from a courtyard that physically separates the new building from the existing long French Gallery building.
    The Foyer runs parallel to the courtyard “pointing” visitors in the direction of the galleries.

    image
    Photo: arcspace

    image
    Photo: arcspace

    image
    Photo: arcspace

    image
    Photo: arcspace

    Lighting slits act as orientation devices to the visitors. Natural light is filtered and moderated as it passes through the building shell; the roof.

    A long sloping ramp divides the Temporary and Permanent Gallery spaces and leads to the Multipurpose Hall and Café which face out to the garden.

    image
    Photo: arcspace

    image
    Photo: arcspace

    image
    Photo: arcspace

    image
    Photo: arcspace

    Terraces are designed to connect the new to the existing Mansion garden terraces; again providing visitors with a visual connection between the buildings.

    Visit the Image Library to download larger images.

    image
    Model photo courtesy Zaha Hadid Architects

    image
    Drawing courtesy Zaha Hadid Architects
    Site Plan

    image
    Drawing courtesy Zaha Hadid Architects
    Ground Floor Plan

    ”Even though Zaha Hadid’s building has a strikingly different and contemporary idiom in relation to the original country house, she has managed to capture the special spirit of the site and skilfully bring it up to date. Despite the new extension, Ordrupgaard retains its basic character.”
    Anne-Birgitte Fonsmark
    Director Ordrupgaard

    Total area: 1,150 square meters
    Completed: August 2005

    Client: Ordrupgaard Museum
    Architect: Zaha Hadid Architects
    Design: Zaha Hadid and Patrik Schumacher
    Project Architect (Zaha Hadid): Ken Bostock
    Project Team (Zaha Hadid): Caroline Krogh Andersen
    Modelmaker (Zaha Hadid): Riann Steenkamp,

    Competition Team:
    Ken Bostock
    Patrik Schumacher
    Adriano de Gioannis
    Sara de Araujo
    Lars Teichmann
    Tiago Correia
    Vivek Shankar
    Cedric Libert,

    Associate Architect: PLH Arkitekter (Denmark)
    Structural Engineers:
    Jane Wernick Associates (UK)
    Birch & Krogboe (Denmark)
    Service Engineers:
    Ove Arup & Parnters (UK)
    Birch & Krogboe (Denmark)
    Lighting Consultants: Arup Lighting (UK)
    Acoustic Consultants: Birch & Krogboe (Denmark)

    Previous arcspace features:
    Ordrupgaard Extension November 2001
    Topping Out Ceremony December 2004

    Book
    Zaha Hadid
    By Gordana Fontana Giusti
    Publisher: Rizzoli

    This comprehensive monograph offers a complete overview of Hadid"s work-from her designs, drawings, and paintings to her sketches, plans, and models.

    image

     

    منبع :http://www.arcspace.com/architects/hadid/ordrupgaard4/ordrupgaard4.html



    آموزشکده سما بیرجند ::: دوشنبه 85/9/20::: ساعت 5:11 عصر
    نظرات دیگران: نظر

     

    دوستان گرامی سلام

    با امید مورد توجه قرار گرفتن مطالب این وبلاگ به اطلاع می رساند که مطالب وبلاگ بصورت هفته ای آرشیو می شود.



    آموزشکده سما بیرجند ::: دوشنبه 85/9/20::: ساعت 4:58 عصر
    نظرات دیگران: نظر

    همانقدر که در معماری، داشتن ایده مهم است، گذر از مرحلۀ ایده به فرم نیز اهمیت دارد. ایده‌ها، مصالح طراحی هستند و فرمها تبلور فرآیند تولید، پالایش و تلفیق ایده‌های خرد و کلان، برای رسیدن به ساختاری منسجم، در معماری، به معنی خاص آن، ساختن ایده مهمتر از ساختن بناست. اما اگرچه وجود مصالح خوب، یعنی داشتن ایده‌های مناسب و بدیع معمارانه، ضروری است، به کارگیری صحیح و خلاقانۀ ایده‌ها اساسی‌ترین بخش معماری است.
    در حالی که معماری گذشته با تلفیق، تطبیق و تکمیل ایده‌های فضایی مشخصی که فرم و مصداقهای عینی آن، نظیر هشتی و ایوان، حیاط و پنج دری، از قبل موجود بود، سر و کار داشت؛ معماری امروز، بیشتر از گذشته به جوهر معماری، فضا، فرم، نور و رنگ توجه دارد.
    طراحی معماری نیز در این شرایط از ایده‌هایی مجرد آغاز می‌شود و سپس به طرح فضای عینی زندگی، می‌انجامد. عبور از مقوله‌ای ذهنی و مجرد به پدیده‌ای عینی، لحظه‌ای جادویی است. این مسئله در آغاز طراحی که مسئله تبدیل ایده‌های اصلی و محور پروژه به ساختاری دارای شکل، مطرح است؛ بسیار حساس و تعیین کننده است. ایده‌های مکمل بعدی که تا مرحلۀ تعیین جزئیات فنی و تزئینی بنا، رفته رفته شکل می‌گیرند، این امکان را می‌یابند که از تجربۀ شکلهای حاصل شده یا از تجربیات قبلی طراحی سود ببرند.
    «تبدیل ایده به فرم، دانش و مهارت طراح را می‌طلبد. منظور از دانش، اطلاعات طراح از تکنیک‌های خلاقیت، تکنیک‌های ترکیب و مقوله‌هایی از این قبیل است که هر فردی می‌تواند از طریق مطالعه بیاموزد. مسئله مهارت، پیچیده‌تر است و به تربیت ذوق و سلیقه و کسب تدریجی توانایی در بکارگیری فرمها مربوط می‌شود.
    تبدیل ایده به فرم در طراحی معماری یک مرحلۀ خاص و محدود از زمینه‌های پژوهشی و تجربی است که بسیار وسیع‌تر و مهم‌تر از یک پروژه ـ با تمامی مسایل آن ـ است. هر نوع قاعدۀ طراحی درونی یک پروژه، که از ویژگی‌های موضوع طراحی استخراج می‌شود، هر چقدر مفید و جذاب باشد، نمی‌تواند با نگرش کلی طراح، نسبت به معماری و مسایل آن تفاوت اساسی داشته باشد و به همین دلیل قالب‌ها و قواعد فرمال خاص یک پروژه، باید همواره به صورت انتقادی و انعطاف پذیر دیده شوند. در غیر این صورت یک جزء، یعنی مسایل مربوط به یک پروژۀ خاص، ممکن است به کل، یعنی اهداف و مسایل اصلی پروژۀ معماری، خدشه وارد کند.



    سید رضا موسوی ::: سه شنبه 85/9/14::: ساعت 11:37 صبح
    نظرات دیگران: نظر

    >> بازدیدهای وبلاگ <<
    بازدید امروز: 1
    بازدید دیروز: 1
    کل بازدید :45902

    >>اوقات شرعی <<

    >> درباره خودم <<
    پاییز 1385 - انجمن علمی معماری آموزشکده سما  بیرجند
    مدیر وبلاگ : آموزشکده سما بیرجند[16]
    نویسندگان وبلاگ :
    سید رضا موسوی[12]
    حسین احمدی[0]
    نوید آقاسی زاده[0]
    داوود فروندی[0]
    رویا روبیاتی[0]


    >>لوگوی وبلاگ من<<
    پاییز 1385 - انجمن علمی معماری آموزشکده سما  بیرجند

    >>آرشیو شده ها<<

    >>جستجو در وبلاگ<<
    جستجو:

    >>اشتراک در خبرنامه<<
     

    >>طراح قالب<<